Książkę, którą nasz DKK omawiał w marcu możemy polecić wszystkim czytelnikom, którzy lubią dobrą literaturę. To fascynująca powieść od której trudno się odezwać. Oto jej recenzja.

Książka „Dotyk” , której autorem jest Alexi Zenter to jedna z najbardziej poruszających propozycji DKK. Opowiada historię kanadyjskiej rodziny. Anglikański pastor Stephen wraca do rodzinnego domu, aby towarzyszyć swojej matce w ostatnich dniach życia. Mężczyzna wychowany na wzór ojca i dziadka miał dobre dzieciństwo, które zakończyło się wraz z tragiczną śmiercią siostry i ojca w trakcie zimowych zabaw na zamarzniętej rzece.
Rzeka ta łączy pokolenia i historie, wzbudza grozę. Prawie wszystko co złe jest z nią związane. Teraźniejszość dotycząca Stephena miesza się z przeszłością rodziny. Poznajemy historię dziadka Stephena-Jeannota, który był założycielem osady, poszukiwacza złota i drwala. Po śmierci żony w odruchu smutku, chęci pogodzenia się z życiem i rodzinną tragedią opuszcza rodzinę. Przez to jest nieobecny z bliskimi w czasie smutku po śmierci syna
i wnuczki.
Poznajemy życie Kanadyjczyków podczas zimy, tak surowej, że zasypani śniegiem młodzi małżonkowie Jeannet i Marie zabijają Rosjanina Gregorego, aby sami mogli przeżyć. Roztopy i koniec zimy w lipcu tylko teoretycznie zmazały przewinienie Jeannota. Pojawia się postać zamordowanego Gregorego zabijająca ukochanego psa, szukająca zadośćuczynienia, uczciwego pochówku. Ta zimowa historia ciążyła na całym życiu dziadka, a przez to rodziny pastora.

Książka jest wielowątkowa, ale losy postaci powieści splatają się ze sobą tworząc klarowną całość. Granica między tym co nadprzyrodzone, a rzeczywiste jest prawie niewidoczna. Czas przed śmiercią i pogrzebem matki to okres wspomnień, a to jedna z metod wskrzeszania umarłych (wnuk widzi babcię, dziadek umiera po spotkaniu z Marie). Książka jest pełna symboli np. topór - symbolizujący męskość i siłę właściciela, wiszący na widocznym miejscu domu, który zabierając ze sobą historie ludzi rozpada się na pół stając się zwykłym przyciskiem do papieru. Złoty łańcuszek babci Marie, który wtopił się jej w skórę podczas pożaru zostaje znaleziony między kamieniami w rzece przez młodych z rodziny.
Symboliczny jest tytuł książki „Dotyk”. Dotyk symbolizujący :
- łączność człowieka z przyrodą,
- dotyk ratujący życie,
- dotyk drugiego człowieka dający wsparcie i pocieszenie.

Powieść ta wymaga uwagi i skupienia w czytaniu, ale wynagradza treścią. Opowiada o ciężkiej pracy, surowych warunkach życia i pracowitości ludzi, o zmaganiu się człowieka z naturą i samym sobą. To piękna, pełna emocji książka, w której nie przeszkadza wymieszanie jawy i fantazji. Pełna jest magii i indiańskich wierzeń, widać w niej ludzkie potrzeby obecności magii, dzięki której niektóre sprawy i zdarzenia łatwiej jest wytłumaczyć. Opowiada o pierwotnej woli przetrwania, mimo trudów. Strata drugiego człowieka jest traktowana jako normalność, śmierć kończy etap życia, a zaczyna wędrówkę pośród lasów i znajomych obejść. Oswaja się ze śmiercią od początku życia. To książka o miłości: tragicznej i wiecznej - dziadka i babci, dojrzałej-miłości matki Stephena do pastora Earla, dającej poczucie bezpieczeństwa i stabilności, gdzie żony uzupełniają swoich mężów i ojca do córki.
Alexi Zentner ma fantastyczny styl pisania. Ma się wrażenie ciągłości i wypływania jednej historii z drugiej. Ta niepozorna, surowo wydana przez Wydawnictwo Wiatr od Morza książka jest zachwycająca. Szarość okładki z zimowym lasem jest ascetyczna i podkreśla jedynie niezwykłość treści książki, a polskie tłumaczenie nic jej nie ujmuje. Nieznana książka, nieznanego autora.
Polecam - czytajcie!

Barbara Markiewicz

„Dotyk” - spotkanie DKK 13.03.2015 r.
(fot. biblio)