Z pewną nieufnością i obawą klubowiczki podeszły do kolejnej omawianej książki, ale okazało się, że znakomicie odebrały tę wielowarstwową powieść. Twórczość Tulli określana nieraz jako „antyprozatorska” nie jest łatwa w odbiorze. „Włoskie szpilki” są mroczną książką, składającą się z kilku autobiograficznych opowiadań. Bohaterka, dziewczynka, przez całe życie już dorosłe nie może otrząsnąć się z traumy dzieciństwa. Żyje w rodzinie polsko-włoskiej gdzie matka, poraniona przez los więźniarka obozu koncentracyjnego, która w wojnie straciła całą rodzinę jest dla niej obcą i zimną kobietą. Szkoła to pasmo przykrości, trudności w nauce, prześladowań ze strony innych dzieci. Kraj w którym mieszka to szara i ponura rzeczywistość peerelowska, z wyraźnym tłem politycznym marca 1968 i antysemickich nastrojów. Ten przygnębiający świat to jeden z dwóch w którym się obraca. Drugi to Włochy kraj ojca gdzie w wakacje ciepło i serdecznie wita ją rodzina, nienapiętnowany wojną , kolorowy i przyjazny. Świadomość istnienia tego świata pozwala jej przeżyć kolejny szkolny rok i odrzucenie matki. „Włoskie szpilki” to przejmująca książka, książka o cierpieniu, o niemożności ucieczki od przeszłości. Odnalazłyśmy w niej też własne historie, traumę przedszkola, szkoły, ojca który był na robotach w Niemczech, choć swoim dzieciom nie dał odczuć ogromu swoich przeżyć. A tytułowe szpilki odebrałyśmy jako synonim elegancji i szpilek, które matka wbijała własnemu dziecku. Podsumowując, jest to współczesna, niebanalna książka dla wrażliwego czytelnika.

H.J.

Spotkanie DKK - 19.09.2014 r.
(fot. biblio)